ایران به دلیل داشتن منابع عظیم انرژی و موقعیت جغرافیایی در اتصال شرق به غرب و شمال به جنوب از اهمیت راهبردی برای هند برخوردار است و می‌تواند در تحقق اهداف راهبردی آن کمک فراوان کند.

همواره ایران برای هند مهم بوده و دو ملت تاریخ تمدنی مشترکی دارند. در دوران معاصر نیز ایران یک کشور مهم در همسایگی هند بوده است که تا زمان تجزیه و استقلال در سال ۱۹۴۷ با آن مرز مشترک داشت. با این حال، روابط دوجانبه عمدتاً به دلیل تحریم‌های غرب علیه ایران بر سر برنامه هسته‌ای نتوانست شتاب خود را حفظ کند. تحریم‌ها، محدودیت‌های جهانی شدیدی بر تجارت با ایران و همچنین واردات نفت خام و گاز طبیعی این کشور ایجاد کرد. به جز برای مدت کوتاهی بین ژانویه ۲۰۱۶ و می‌۲۰۱۸ که برخی از تحریم‌ها پس از امضای توافق هسته‌ای ایران در ژوئیه ۲۰۱۵ کاهش یافتند، از دسامبر ۲۰۰۶ که تحریم‌ها علیه ایران از طریق قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد اعمال شد، به طور نامحدود ادامه یافته است.

باوجود محدودیت‌ها، نخست‌وزیر مودی در ماه می‌۲۰۱۶ از ایران بازدید و حسن روحانی، رئیس‌جمهور ایران نیز در فوریه ۲۰۱۸ متقابلاً این دیدار را انجام داد. در این دوره کار بر روی بندر چابهار در ایران سرعت گرفت و در ۱۳ می‌سال جاری، هند و ایران قرارداد ۱۰ساله بهره برداری از بندر را امضا کردند. بر اساس این قرارداد، هند بندر چابهار را برای ۱۰ سال آینده توسعه و از امکانات آن برای صادرات خود نیز استفاده خواهد کرد. سارباناندا سونووال، وزیر بنادر، کشتی‌رانی و آب‌راه هند، این توافق را تاریخی اعلام کرد که عصر جدیدی از تجارت، همکاری‌های دریایی و حمل‌ونقل دریایی را نوید می‌دهد و در عین حال تجارت سه جانبه بین هند، ایران و افغانستان را تقویت می‌کند.

چابهار همچنین پتانسیل تبدیل شدن به یک حلقه مهم در کریدور بین المللی شمال جنوب (INSTC) را دارد. INSTC، که توسط هند، ایران و روسیه در سپتامبر ۲۰۰۰ با هدف تقویت ارتباط با جمهوری‌های آسیای مرکزی محصور در خشکی راه‌اندازی شد که بعداً ۱۱ کشور دیگر به آن پیوستند. مسیر فعلی جابجایی بار از بمبئی به بندرعباس (ایران) از طریق دریا، از بندرعباس به بندر انزلی از طریق جاده، از بندر انزلی به آستاراخان روسیه را تسهیل می‌کند که در نهایت محموله با تمام نقاط روسیه و اروپا می‌رسد.

کریدور شمال -جنوب در ژوئن ۲۰۲۲ پس از ارسال اولین محموله از منطقه بندر سالیانکا در آستاراخان روسیه به بندر ناواشیو عملیاتی شد. با عملیاتی شدن و استقرار هند در بندر چابهار، اتصال بیشتر بازوی INSTC به چابهار می‌تواند برای هند در تلاش برای داشتن مسیرهای ارتباطی متعدد در سراسر منطقه - تا اروپا - مفید باشد.

اهمیت ایران

به گزارش اندیشکده «بنیاد آبزرور»؛ اهمیت ایران برای هند فراتر از بندر چابهار و ارتباطی است که این کشور برای افغانستان و جمهوری‌های آسیای مرکزی فراهم می‌کند. ایران به دلیل موقعیت، وسعت، تاریخ و نقشش در منطقه اهمیت دارد. این کشور همراه با عراق، از نظر جغرافیایی تقریباً کل سواحل شمالی خلیج فارس را در بر می‌گیرد، پیوندهای حیاتی را به سمت شام، آسیای مرکزی و آسیای جنوبی فراهم می‌کند و مخزن عظیمی از منابع طبیعی است. از نظر ژئوپلیتیکی، ایران با تاریخ تمدنی، تحولات سیاسی در طول قرن‌ها و قدرت اقتصادی و نظامی، قدرتی در منطقه است. توانایی آن در کنترل حرکت کشتی‌ها در تنگه باریک هرمز پیامدهای اقتصادی و ژئوپلیتیکی نه تنها برای منطقه بلکه در سطح جهانی دارد، زیرا می‌تواند تامین انرژی حیاتی را مختل کند.

باوجود تحریم‌های فلج کننده اقتصادی و جنگ جاری در غزه، تولید نفت خام ایران در ماه می‌۲۰۲۴ بیش از ۲۰ درصد طی دو سال گذشته افزایش یافت و به ۳.۴ میلیون بشکه در روز رسید که ۳.۳ درصد کل نفت جهان است.

ذخایر انرژی ایران - نفت خام و گاز طبیعی - منابع اصلی قدرت اقتصادی ایران هستند. به گفته وزارت انرژی ایالات متحده، این کشور سومین ذخایر بزرگ نفت و دومین ذخایر گاز طبیعی جهان را دارد. کل ذخایر نفت ایران ۲۰۹ میلیارد بشکهو گاز طبیعی، ۳۳۹۸۸ میلیارد متر مکعب برآورد شد. در پایان سال ۲۰۲۱، ایران ۲۴ درصد از ذخایر نفت غرب آسیا و ۱۲ درصد از ذخایر جهان را در اختیار داشت. همچنین، ایران پنجمین تولیدکننده بزرگ نفت خام در میان سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) در سال ۲۰۲۱ و سومین تولیدکننده بزرگ گاز طبیعی جهان در سال ۲۰۲۰ بود.

باوجود تحریم‌های فلج کننده اقتصادی و جنگ جاری در غزه، تولید نفت خام ایران در ماه می‌۲۰۲۴ بیش از ۲۰ درصد طی دو سال گذشته افزایش یافت و به ۳.۴ میلیون بشکه در روز رسید که ۳.۳ درصد کل نفت جهان است. صادرات نفت خام ایران در مارس ۲۰۲۴ به طور میانگین ۱.۶۱ میلیون بشکه در روز بود، که بالاترین میزان از می‌۲۰۲۳ بود که به ۱.۶۸ میلیون بشکه در روز رسید و همچنین بالاترین میزان از سال ۲۰۱۸ بود. صادرات نفت خام و میعانات گازی ایران قبل از می‌۲۰۱۸ به ۲.۸ میلیون بشکه در روز رسیده بود.

گزینه‌ها و فرصت‌های هند و ایران

ایران و هند هر دو نشان داده‌اند که سیاست‌های آن‌ها صرفاً بر اساس منافع ملی آن‌ها اداره می‌شود و با درک این اصل می‌توان، درها را برای همکاری بیشتر باز کند. بنابراین هیچ تفاوتی ندارد که در ایران چه کسی رییس جمهور باشد، برای نمونه روحانی و مودی به ترتیب در سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۸ با یکدیگر دیدار و تفاهم‌نامه‌های متعددی را امضا کردند، همچنین، شهید رئیسی و مودی نیز در حاشیه مجامع چندجانبه تبادلات پرباری داشته‌اند.

در هر تعامل مجدد بین دو کشور، تامین انرژی بیشترین اهمیت را خواهد داشت. پیش از می‌۲۰۱۹، ایران تقریباً ۱۰ درصد نفت مورد نیاز هند را تامین می‌کرد. اگر هند واردات از ایران را دوباره آغاز کند، می‌تواند سبدی کاملاً جدید از امکانات را برای تامین نیازهای انرژی خود باز کند. ایران که در حال حاضر به چین نیز صادرات می‌کند، در ازای آن بازار بزرگی به دست خواهد آورد. حداقل در آینده قابل پیش‌بینی، هند همچنان برای امنیت انرژی خود به سوخت‌های فسیلی وابسته بوده و بنابراین یک مجموعه متنوع به نفع هند است. تاکنون تنها امارات پیشنهاد ذخیره ذخایر استراتژیک نفت در هند را داده و هند ممکن است برای انجام همین کار به ایران نزدیک شود.

خط لوله بلندپروازانه گاز ایران-عمان-هند نیز از سال ۱۹۹۳ مورد بحث قرار گرفت اما به نتیجه نرسیده است. اما در ۲۳ می‌۲۰۲۲، در جریان سفر رئیس جمهور وقت رئیسی به عمان، دو کشور توافق کردند که دو خط لوله گاز زیر دریا و یک میدان نفتی در امتداد مرزهای دریایی خود را توسعه دهند. اگر این امر به نتیجه برسد، گسترش آن به هند خط لوله شکست خورده ایران-پاکستان-هند (IPI) را جبران و عرضه بی‌وقفه گاز طبیعی به هند را تسهیل می‌کند. در حال حاضر، قطر بزرگترین تامین کننده گاز طبیعی هند است و مقادیر قابل توجهی نیز از ابوظبی امارات وارد می‌شود. اگر ایران نیز شروع به صادرات کند، امنیت انرژی هند را تقویت خواهد کرد.

پیشرفت کریدور شمال-جنوب، مزایایی هم برای هند و هم برای ایران دارد. پیشنهادهایی برای اتصال آن به بندر چابهار وجود دارد، زیرا این بندر به عنوان یک حلقه مهم در مسیر شرقی کریدور INSTC پیش بینی شده است تا جابجایی کالا بین هند و کشورهای آسیای مرکزی را تسهیل کند. بندر چابهار نیز با مزیت جغرافیایی خود در خارج از تنگه هرمز، تجارت هند را تا حد زیادی از هرگونه تهدید بسته شدن خطوط دریایی به دلیل درگیری‌ها در منطقه خلیج فارس مصون خواهد داشت. همچنین یک خط ریلی به طول ۷۰۰ کیلومتر بین چابهار و زاهدان به سرعت در حال انجام است که بعداً به شبکه ریلی موجود ایران متصل خواهد شد. اتصال ریلی به زاهدان و سپس زرنج افغانستان، انتقال بی‌وقفه کمک‌های بشردوستانه از هند به افغانستان از طریق چابهار را فراهم می‌کند.

همکاری نزدیک نظامی با ایران نیز به هند کمک خواهد کرد. دو کشور در سال ۲۰۰۱ قرارداد همکاری دفاعی را امضا کرده بودند اما به دلیل تحریم‌های ایران هیچ نتیجه‌ای حاصل نشد. از آنجایی که بعید است تحریم‌ها به این زودی برداشته شوند، هند می‌تواند از خودمختاری استراتژیک خود برای پیشبرد این همکاری استفاده کند. در سال‌های اخیر، ایران پلتفرم‌های تسلیحاتی مدرن مانند موشک‌های بالستیک کوتاه‌برد و میان‌برد، موشک‌های مافوق صوت و پهپادهای مسلح را توسعه داده است.

پیشرفت کریدور شمال-جنوب، مزایایی هم برای هند و هم برای ایران دارد. پیشنهادهایی برای اتصال آن به بندر چابهار وجود دارد، زیرا این بندر به عنوان یک حلقه مهم در مسیر شرقی کریدور INSTC پیش بینی شده است تا جابجایی کالا بین هند و کشورهای آسیای مرکزی را تسهیل کند.

برای مبارزه با گروه‌های تروریستی فعال در همسایگان، هند و ایران می‌توانند مانورهای نظامی مشترک ضد تروریسم را انجام دهند. در حوزه دریایی، سفرهای بندری به بنادر مهم ایران و توسعه تأسیسات لجستیکی در خلیج فارس در مجاورت بنادر پاکستان، می‌تواند یک موفقیت بزرگ در دیپلماسی نظامی برای هند باشد.

علاوه بر این، همکاری نزدیک دریایی با ایران به تضمین عبور ایمن کشتی‌های هندی و همچنین امنیت خطوط دریایی در دریای عرب کمک خواهد کرد. البته ایران اغلب در گذشته حتی در زمان درگیری‌ها به کشتی‌های هندی اجازه عبور امن داده است. ایران همچنین می‌تواند به هند کمک کند تا دزدان دریایی را در منطقه دور نگه دارد.

نتیجه‌گیری

هند و ایران با همکاری می‌توانند دستاوردهای زیادی داشته باشند. مودی در سومین دوره نخست وزیری خود به دنبال تقویت بیشتر گسترش و همگرایی استراتژیک هند در غرب آسیا است. به طور مشابه، ایران می‌خواهد دستاوردهای دیپلماتیک خود در سال‌های اخیر را با به دست آوردن شرکای قابل اعتماد جدید تحکیم کند. همگرایی دوباره بین این دو تمدن باستانی باعث می‌شود تا هر دو کشور به اهداف خود برسند.

منبع : بازار 

یک مقام ارشد صندوق بین‌المللی پول اعلام کرد که انتظار می‌رود هند تا سال ۲۰۲۷ به سومین اقتصاد بزرگ جهان تبدیل شود.

گیتا گوپینات، معاون اول صندوق بین‌المللی پول گفت رشد هند از پیش‌بینی‌ها فراتر رفته و این صندوق، انتظار افزایش مصرف خصوصی و برداشت بهتر با کمک فصل خوب موسمی را دارد.

به تازگی صندوق بین‌المللی پول پیش‌بینی رشد خود را برای هند به هفت درصد برای سال مالی ۲۰۲۴-۲۰۲۵ اصلاح کرده و این تغییر را به افزایش مصرف خصوصی نسبت می‌دهد.

این تجدیدنظر رو به بالا نسبت به برآورد قبلی ۶.۸ درصدی ناشی از اثرات انتقال عملکرد قوی‌تر از حد انتظار در سال مالی گذشته و احیای هزینه‌های مصرف‌کننده، به ویژه در مناطق روستایی است.

پیش‌بینی جدید با پیش‌بینی بانک مرکزی هند (RBI) برای رشد ۷.۲ درصدی برای مدت مشابه، مطابقت دارد.

اکونومی گزارش کرد، در حالی که بررسی اقتصادی نرخ رشد ۶.۵ تا هفت درصدی را برای سال مالی ۲۰۲۵ پیش‌بینی کرده بود، برآورد خوش‌بینانه‌تر صندوق بین‌المللی پول نشان‌دهنده افزایش پیش‌بینی‌شده مصرف روستایی به دلیل درآمدهای کشاورزی بهتر است.

منبع : ایسنا 

در سه ماه نخست سال جاری میلادی صادرات فولاد هند افت شدید ۳۶ درصدی داشته به کمتر از ۱.۵ میلیون تن رسید. میزان صادرات مدت مشابه سال قبل ۲.۳۵ میلیون تن بود. برای ۶ ماه نخست سال نیز صادرات هند ۴ درصد افت سالانه داشته ۴.۵ میلیون تن ثبت شد.

صادرات چین افزایش یافت که تاثیر مستقیمی بر فروش خارجی هند داشت و اساساً به این دلیل بود که چین مقاصدی را که بازار‌های کلیدی کارخانه‌های هندی بودند یعنی ویتنام، خاورمیانه، ترکیه و ... را هدف قرار داد. کارخانه‌های چینی تحت فشار قرار گرفتند تا حجم بیشتری را برای فروش در خارج از کشور تخصیص دهند، زیرا به‌دلیل تقاضای پایین داخلی که پیامد سقوط بخش مسکن در چند سال گذشته بوده تحت فشار قرار داشتند.

منبع: ایفنا

اقتصاد هند در گذشته یک اقتصاد صنعتی نبود و نرخ رشد اقتصادی در این کشور کمتر از سایر کشورهای جهان بود. برای سال‌ها مجوزهای محدودی برای فعالیت‌های صنعتی ازجمله تولید برق، فولاد و ارتباطات به برخی افراد خاص اعطا می‌شد و همین موضوع منجر شده بود صاحبان مجوز، امپراتوری‌های قدرتمند و بزرگی برای خود بسازند و یک طبقه ثروتمند در برابر یک جمعیت فقیر در هند شکل بگیرد.

آمارها نشان می‌دهد اقتصاد هند به سرعت در حال پیشرفت است و با اصلاحات اقتصادی که دولت نارندرا مودی در۱۰سال گذشته در پیش گرفته است، بیش از ۲۵۰میلیون نفر از خط فقط نجات پیدا کرده‌اند و این کشور به پنجمین اقتصاد جهان تبدیل شده است. در واقع دولت مودی ، هند را از تله فقر نجات داد.

اقتصاد هند از سال ۲۰۱۴ و پس از انتخاب نارندرا مودی به‌عنوان نخست‌وزیر، وارد دوران تازه‌ای شد. این کشور که با یک میلیارد و ۳۷۳میلیون نفر جمعیت بعد از چین دومین کشور پرجمعیت جهان است، سال‌ها با مشکلات بزرگ اقتصادی و فقر فراگیر مواجه بود اما با انتخاب مودی به ‌عنوان نخست‌وزیر، سیاست‌های اقتصادی این کشور تغییر کرد و منجر به کاهش فقر و افزایش درآمد سرانه هندی‌ها شد.

نارندا مودی که در سال ۱۹۵۰به دنیا آمده اکنون ۷۴ساله است و سیاست‌های مختلفی را برای افزایش رشد اقتصادی هند به اجرا درآورده است. او در یک خانواده بسیار فقیر در ایالت گجرات متولد شد و در کودکی به پدرش در فروش چای در ایستگاه راه‌آهن این شهر کمک می‌کرد و بعدها همراه با برادرش یک دکه چای فروشی در یک ایستگاه اتوبوس راه انداخت. سال‌ها بعد او در سال ۲۰۱۴ به‌عنوان نخست‌وزیر هند انتخاب شد. اما سیاست‌های اقتصادی مودی که منجر شد هند به پنجمین قدرت اقتصادی دنیا تبدیل شود چه بود؟

سیاست‌های اقتصادی تازه

اقتصاد هند در گذشته یک اقتصاد صنعتی نبود و نرخ رشد اقتصادی در این کشور کمتر از سایر کشورهای جهان بود. برای سال‌ها مجوزهای محدودی برای فعالیت‌های صنعتی ازجمله تولید برق، فولاد و ارتباطات به برخی افراد خاص اعطا می‌شد و همین موضوع منجر شده بود صاحبان مجوز، امپراتوری‌های قدرتمند و بزرگی برای خود بسازند و یک طبقه ثروتمند در برابر یک جمعیت فقیر در هند شکل بگیرد.

اقتصاد هند سال‌ها گرفتار شرکت‌های دولتی زیان ده بود که چالش‌های بزرگی را برای اقتصاد هند به‌وجود آورده بودند. همچنین سرمایه‌گذاری در بخش زیرساخت‌ها به‌دلیل انحصار بخش دولتی بسیار ضعیف بود.

اما از زمان آغاز نخست‌وزیری مودی، سیاست‌های اقتصادی هند به سمت افزایش مشارکت بخش خصوصی، افزایش سرمایه‌گذاری خارجی، توسعه روابط با کشورهای جهان و مدرن‌سازی‌ صنایع هند پیش رفت و همین موضوع منجر به افزایش رشد اقتصادی هند و کاهش سطح فقر در اقتصاد هند شد. راهبرد اصلی دولت مودی این است که سرمایه خصوصی در همه بخش‌های اقتصادی ازجمله در بخش کشاورزی به جریان بیفتد.

مودی در یک دهه گذشته زیرساخت‌های هند را متحول کرده و جاده‌ها، پل‌ها، بنادر، فرودگاه‌ها و شبکه‌های دیجیتال را با سرعتی خیره‌کننده ساخت. کشوری که زمانی به‌خاطر چاله‌ها، ساختمان‌های در حال فروریختن و غوغای ترافیک ناشی از حرکت گاوها شهرت بدی داشت، اکنون در بسیاری از عرصه‌ها با بهترین‌های جهان رقابت می‌کند. بنادر هند کارآمدتر از آمریکا یا سنگاپور هستند و زمان گردش کشتی‌ها کمتر از یک روز است. هند به‌زودی سومین شبکه متروی بزرگ جهان را پس از چین و بریتانیا خواهد داشت.

هند چگونه به قطب صنعت فولاد تبدیل شد؟

صنایع هند درحال اتصال به زنجیره‌های تأمین جهانی هستند و بخش بزرگ خدمات فناوری این کشور امیدوار است با استفاده از هوش مصنوعی، درآمد بالایی در جهان کسب کند.

البته کارنامه اقتصادی مودی هنوز کامل نیست. نرخ رسمی اشتغال‌زایی هنوز مطلوب نیست و این کشور تاکنون نتوانسته به خوبی سرمایه انسانی را توسعه دهد؛ ضمن اینکه سیستم آموزشی این کشور هنوز با استانداردهای مطلوب جهانی فاصله دارد.

با این حال طبق آمارهای موجود در سال ۲۰۱۴ که مودی قدرت را در دست گرفت، نرخ بیکاری حدود ۸درصد بود اما این نرخ در سال ۲۰۲۳ به ۴.۷درصد کاهش یافت.

اگر هند به رشد اقتصادی خود ادامه دهد، به‌احتمال زیاد جنوب آن که صنعتی و ثروتمند بوده و از نظر توسعه فناوری پیشرفته‌تر است، شاهد پیشرفت بیشتری خواهد بود و نیروی کار را از شمال جذب خواهد کرد.

نارندرا مودی خود درباره رشد اقتصادی هند می‌گوید: هند بزرگ‌ترین برنامه ریشه کنی فقر در جهان را در ۱۰سال گذشته اجرا و ۲۵۰میلیون نفر را از فقر خارج کرده است. اگرچه این عدد چشمگیر است، اما بی‌سابقه نیست. چین در ۳ دهه قبل حدود ۸۰۰میلیون نفر را از فقر نجات داد.

آینده اقتصاد هند چه خواهد شد؟

آن طور که آمارها نشان می‌دهد هند اکنون سریع‌ترین رشد اقتصادی در جهان را تجربه می‌کند؛ به‌طوری که میزان رشد اقتصادی این کشور در سال گذشته میلادی بالغ بر ۷.۲درصد بود. اقتصاد هند به لطف اصلاحات انجام شده اکنون پنجمین اقتصاد بزرگ جهان بعد از آمریکا، چین، ژاپن و آلمان است.

تولید ناخالص داخلی هند در حال حاضر ۳.۴تریلیون دلار است و به‌گفته وزارت دارایی هند، این کشور تا سال ۲۰۲۸-۲۰۲۷ با تولید ناخالص داخلی حدود ۵.۹تریلیون دلار به سومین اقتصاد بزرگ جهان تبدیل خواهد شد. انتظار می‌رود رشد اقتصادی هند در سال ۲۰۲۴ میلادی به ۷.۳درصد برسد که بیشترین رشد اقتصادی جهان است.

گزارش اخیر وزارت دارایی هند حاکی از آن است که رشد اقتصادی این کشور با حمایت از اصلاحاتی که در ۱۰سال گذشته انجام شد و همچنین اصلاحات جدیدی که در دستور کار قرار دارد، در سال ۲۰۲۴ برای چهارمین سال متوالی به بیش از ۷‌درصد خواهد رسید.

برآورد بانک جهانی هم نشان می‌دهد که رشد اقتصادی هند در سال ۲۰۲۴، بیش از ۲برابر میانگین رشد جهانی است. پیش‌بینی‌های گلدمن ساکس نیز نشان می‌دهد که اندازه اقتصاد ایالات متحده تا سال ۲۰۷۵ دو برابر و چین ۳ برابر می‌شود اما اندازه اقتصاد هند ۱۵برابر خواهد شد.

در همین حال سرانه درآمد هر هندی از ۱۵۹۰دلار در ۲۰۱۵ به ۲۴۱۰دلار در سال ۲۰۲۲ رسیده است. این رشد سریع که فقرزدایی گسترده و نرخ بیکاری پایین‌تری را رقم زده است، می‌تواند الگوی مناسبی برای کشورهایی باشد که با بخش خصوصی مخالفت‌اند؛ در واقع دولت مودی با مجموعه‌ای از اصلاحات اقتصادی هند را از تله فقر نجات داد.

منبع : همشهری آنلاین 

کسری تجاری هند به کمترین میزان در ۹ ماه گذشته کاهش یافت زیرا کاهش قیمت کالاها باعث کنترل صورت حساب واردات هند شد.

۱۸ بخش از ۳۰ بخش کلیدی در بخش صادرات کالا، رشد مثبتی را در ژانویه نشان دادند. صادرات الکترونیک با ۹.۳ درصد رشد به ۲.۳ میلیارد دلار رسید.

آمارهای وزارت تجارت این کشور نشان داد که شکاف بین صادرات و واردات در ژانویه به ۱۷.۵ میلیارد دلار رسیده است. این در مقایسه با پیش‌بینی کسری ۲۰ میلیارد دلاری اقتصاددانان در نظرسنجی بلومبرگ و شکاف ۱۹.۸ میلیارد دلاری در دسامبر است که پایین‌ترین میزان از آوریل سال گذشته است.

صادرات ۳.۱ درصد نسبت به سال گذشته افزایش یافت و به ۳۶.۹۲ میلیارد دلار در ژانویه رسید، در حالی که واردات با ۳ درصد رشد به ۵۴.۴۱ میلیارد دلار رسید. سونیل بارثوال، وزیر بازرگانی هند به خبرنگاران در دهلی نو گفت که با وجود کاهش قیمت کالاها و بحران دریای سرخ، هند در صادرات کالا، مثبت عمل کرد.

طبق گزارش بلومبرگ، محموله‌های خروجی هند علیرغم مشکلات لجستیکی دریای سرخ که ۱۲ درصد از تجارت دریایی جهان را شامل می‌شود، متوقف شد. مقامات هند برای محافظت از تجارت داخلی، در حال کار بر روی راهبردی برای کاهش اختلال هستند.

منبع : ایسنا 

سال ۲۰۲۳ اقتصاد جهانی شاهد بهبودی نابرابر پس از پیامدهای همه‌گیری کووید-۱۹ و جنگ در اوکراین بود اما فعالیت اقتصادی در بازارهای نوظهور و اقتصادهای در حال توسعه نتوانست به سطح قبل از همه‌گیری بازگردد و طبق پیش‌بینی‌ صندوق بین‌المللی پول در اکتبر ۲۰۲۳، اقتصادهای پیشرفته در سال ۲۰۲۳ با کاهش رشد اقتصادی روبرو شدند.

محققان تحلیل کردند که چگونه اقتصادهای پیشرو جهان مانند ایالات‌متحده، چین و هند در سال ۲۰۲۳ با عدم اطمینان اقتصادی مواجه شدند. ایالات‌متحده به دلیل انعطاف‌پذیری بازار کار و بازار مسکن، عملکرد بهتری نسبت به انتظار داشت. اگر چه فدرال ‌رزرو به افزایش نرخ‌ بهره ادامه داد اما نرخ بیکاری در سه ماهه سوم سال ۲۰۲۳ تنها ۳.۷ درصد بود. مالکان خانه همچنین قادر به حفظ دارایی خالص خود در میان قیمت‌های بالای مسکن بودند.

چین، دومین اقتصاد بزرگ جهان، به عنوان باری برای رشد اقتصادی جهانی در سال ۲۰۲۳ شناخته شد. سی‌ان‌ان در ۲۹ دسامبر ۲۰۲۳، گزارش داد که چالش‌های مختلف پیشرفت را برای چین محدود می‌کند. اثر کندی بر اقتصاد کلی در سال ۲۰۲۳ ناشی از قرنطینه‌های شدیدی است که در طول شیوع همه‌گیری به پکن تحمیل شده است. با توجه به بررسی‌های فزاینده، سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی در چین طی سه ماهه سوم سال ۲۰۲۳ کاهش شدیدی را تجربه کرد. سایر عوامل محدودکننده شامل بحران املاک و نرخ بالای بیکاری در میان جوانان است.

یکی دیگر از مسائل اقتصادی مربوط به جمعیت‌شناسی مانند کاهش نرخ باروری است که می‌تواند باعث کاهش عرضه نیروی کار و افزایش بار بدهی برای کشور در آینده شود. در برابر مشکلات ساختاری در اقتصاد، به نظر می‌رسد دولت چین امیدوار است که اقتصاد دوباره به حرکت درآید.

هند در طول یک محیط اقتصادی چالش‌برانگیز جهانی، به عنوان یک قدرت انعطاف‌پذیر ظاهر شده که ۱۶ درصد در رشد جهان در سال ۲۰۲۳ نقش داشته است. مجمع جهانی اقتصاد در ۱۵ ژانویه گزارش داد که هند قرار است طی پنج سال آینده  به سومین اقتصاد بزرگ جهان تبدیل شود. بین سال‌های ۲۰۲۲ تا ۲۰۲۳، این کشور در دستیابی به دومین نرخ رشد بالا در میان سایر کشورهای گروه ۲۰ موفق بود. هند علاوه بر تقویت نوآوری و فناوری، در زیرساخت‌های عمومی نیز سرمایه‌گذاری کرده است.

پیش‌بینی منطقه‌ای برای اقتصاد در سال ۲۰۲۴

صندوق بین‌المللی پول برای اقتصادهای پیشرفته پیش‌بینی کرده است که رشد اقتصادی آن‌ها قبل از اینکه در سال ۲۰۲۵ به ۱.۸ درصد برسد، از ۱.۶ درصد در سال ۲۰۲۳ به ۱.۵ درصد در سال ۲۰۲۴ کاهش می‌یابد. در مورد ایالات‌متحده، پیش‌بینی می‌شود که رشد از ۲.۵ درصد در سال ۲۰۲۳ به ۲.۱ درصد در سال ۲۰۲۴ کاهش یابد. همچنین انتظار می‌رود که منطقه یورو بهبودی در نرخ رشد خود را تجربه کند.

این بهبود با شرایطی مانند رشد درآمد واقعی، کاهش تورم و مصرف قوی‌تر خانوارها به دلیل اثرات کاهش‌دهنده حمله روسیه به اوکراین که تقریباً دو سال پیش آغاز شد، حمایت می‌شود. با توجه به اثرات کاهشی قیمت بالای انرژی، بریتانیا نیز در سال ۲۰۲۴ شاهد رشد متوسطی در رشد اقتصادی خود خواهد بود.

برای بازارهای نوظهور و اقتصادهای در حال توسعه، رشد، قبل از اینکه در سال ۲۰۲۵ بالاتر رود، همچنان در ۴.۱ درصد در سال ۲۰۲۴ باقی خواهد ماند. در آسیا، هند و چین به عنوان قدرت‌های جهانی پیشرو هستند. رشد اقتصادی هند با حمایت از تقاضای داخلی، انعطاف‌پذیر باقی خواهد ماند. از سوی دیگر، رشد چین ۴.۶ درصد در سال ۲۰۲۴  پیش‌بینی شده است که به دلیل هزینه‌های بیشتر دولت برای مقابله با بلایای طبیعی و رشد قوی‌تر از حد انتظار در سال ۲۰۲۳، از نرخ رشد پیش‌بینی‌شده پیشی بیشتر است. همچنین انتظار می‌رود اروپای نوظهور و در حال توسعه نیز رشد اقتصادی خود را از ۲.۷ درصد در سال ۲۰۲۳ به ۲.۸ درصد در سال ۲۰۲۴ افزایش دهد.

بر اساس داده‌های تولید ناخالص داخلی، ایالات‌متحده آمریکا، چین، ژاپن، آلمان و هند بزرگترین اقتصادهای جهان در سال ۲۰۲۴ هستند.

در اینجا ۲۵ اقتصاد بزرگ جهان در سال ۲۰۲۴ از پایین ترین کشور به بالاترین ارائه شده است. بر اساس گزارش صندوق بین‌المللی پول، تولید ناخالص داخلی سوئد ۵۹۷.۱۱ میلیارد دلار و  سرانه تولید ناخالص داخلی این کشور ۵۵۲۲۰ دلار است. سوئد به عنوان یکی از ۲۵ اقتصاد بزرگ جهان در سال ۲۰۲۴ رتبه بندی شده است.

تولید ناخالص داخلی آرژانتین ۶۲۱.۸۳ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۳ و سرانه تولید ناخالص داخلی این کشور ۱۳۳۰۰ دلار بوده است. از این رو، آرژانتین یکی از اقتصادهای بزرگ جهانی است. همچنین تولید ناخالص داخلی بلژیک تا سال ۲۰۲۳ برابر با ۶۲۷.۵۱ میلیارد دلار است.

تایوان یکی دیگر از اقتصادهای بزرگ جهانی است. تولید ناخالص داخلی این کشور در سال ۲۰۲۳ به ۷۵۱.۹۳ میلیارد دلار و سرانه تولید ناخالص داخلی آن ۳۲۳۴۰ دلار بود.

لهستان یکی دیگر از کشورهای اروپایی است که به عنوان یکی از ۲۵ اقتصاد بزرگ جهان واجد شرایط است. پیش‌بینی می‌شود که تولید ناخالص داخلی واقعی این کشور در سال ۲۰۲۴ به میزان ۲.۸ درصد رشد کند. همان‌طور که توسط صندوق بین‌المللی پول گزارش شده است، سرانه تولید ناخالص داخلی لهستان ۸۴۲.۱۷ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۳ بوده است.

 تولید ناخالص داخلی سوئیس ۹۰۵.۶۸ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۳  بود و سرانه تولید ناخالص داخلی این کشور ۱۰۲۸۷۰ دلار بود. از این رو، سوئیس یکی دیگر از اقتصادهای بزرگ جهان است.

بر اساس تولید ناخالص داخلی، عربستان سعودی یکی از بزرگترین اقتصادهای جهان در سال ۲۰۲۴ است. تولید ناخالص داخلی این کشور ۱.۰۷ تریلیون دلار در سال ۲۰۲۳  بود. صندوق بین‌المللی پول پیش‌بینی کرده است که تولید ناخالص داخلی واقعی این کشور در سال ۲۰۲۴ به میزان ۲.۷ درصد رشد کند.

هلند یکی از ۲۵ اقتصاد بزرگ جهان است. تولید ناخالص داخلی این کشور ۱.۰۹ تریلیون دلار در سال ۲۰۲۳بود. پیش‌بینی می‌شود که تولید ناخالص داخلی واقعی هلند ۰.۷ درصد در سال ۲۰۲۴ رشد کند.

طبق گزارش صندوق بین‌المللی پول تولید ناخالص داخلی ترکیه ۱.۱۵ تریلیون دلار در سال ۲۰۲۳  بود. صندوق بین‌المللی پول پیش‌بینی کرده است که تولید ناخالص داخلی واقعی این کشور در سال ۲۰۲۴ به میزان ۳.۱ درصد رشد کند. از این رو، ترکیه یکی دیگر از اقتصادهای بزرگ جهان است.

اندونزی یکی از بزرگترین اقتصادهای جهان است. تولید ناخالص داخلی این کشور ۱.۴۲ تریلیون دلار در سال ۲۰۲۳ بود. پیش‌بینی می‌شود که تولید ناخالص داخلی واقعی اندونزی در سال ۲۰۲۴ به میزان ۵ درصد رشد کند.

همچنین تولید ناخالص داخلی اسپانیا ۱.۵۸ تریلیون دلار در سال ۲۰۲۳ بود. انتظار می‌رود تولید ناخالص داخلی واقعی استرالیا در سال ۲۰۲۴ به میزان ۱.۴ درصد رشد کند که بالاتر از پیش‌بینی قبلی است که در اکتبر ۲۰۲۳ انجام شده بود. طبق گزارش صندوق بین‌المللی پول، تولید ناخالص داخلی این کشور در سال ۲۰۲۳ به ۱.۶۹ تریلیون دلار بود.

تولید ناخالص داخلی کره جنوبی ۱.۷۱ تریلیون دلار در سال ۲۰۲۳ بود. انتظار می‌رود تولید ناخالص داخلی کره جنوبی در سال ۲۰۲۴ به میزان ۲.۳ درصد رشد کند. بنابراین، کره جنوبی به عنوان یکی از بزرگترین اقتصادهای جهان رتبه بندی می‌شود.

مکزیک یکی دیگر از اقتصادهای بزرگ جهانی است. طبق گزارش صندوق بین‌المللی پول، تولید ناخالص داخلی این کشور ۱.۸۱ تریلیون دلار در سال ۲۰۲۳ بود. انتظار می‌رود تولید ناخالص داخلی واقعی مکزیک در سال ۲۰۲۴ به میزان ۲.۷ درصد رشد کند.

طبق گزارش صندوق بین‌المللی پول، تولید ناخالص داخلی این کشور ۱.۸۶ تریلیون دلار در سال ۲۰۲۳  بود. انتظار می‌رود تولید ناخالص داخلی واقعی روسیه در سال ۲۰۲۴ به میزان ۲.۶ درصد رشد کند.

کانادا بر اساس بخش‌های توسعه یافته تولید و خدمات خود استوار است. طبق گزارش صندوق بین‌المللی پول، تولید ناخالص داخلی کانادا ۲.۱۲ تریلیون دلار در سال ۲۰۲۳ بود. انتظار می‌رود تولید ناخالص داخلی واقعی این کشور در سال ۲۰۲۴ به میزان ۱.۴ درصد رشد کند و به ۲,۲۴۲ میلیارد دلاربرسد.

اقتصاد کانادا به شدت به منابع طبیعی فراوان خود متکی است که شامل نفت، گاز، مواد معدنی وچوب می‌شود. علاوه بر این، این کشور دارای بخش خدمات پر رونق، صنعت تولیدی تثبیت شده و تعهدی استوار برای پرورش نوآوری و پیشرفت‌های تکنولوژیکی است.

پیش‌بینی می‌شود که تولید ناخالص داخلی واقعی برزیل در سال ۲۰۲۴ به میزان ۱.۷ درصد رشد کند و به ۲,۲۷۲ میلیارد دلار رسیده است. طبق گزارش صندوق بین‌المللی پول، تولید ناخالص داخلی این کشور ۲.۱۳ تریلیون دلار در سال ۲۰۲۳ بود. بنابراین برزیل یکی از اقتصادهای بزرگ جهانی است.

اقتصاد برزیل بخش‌های گسترده‌ای دارد که شامل کشاورزی، معدن، تولید و خدمات می‌شود. قابل ذکر است، این مرکز جهانی برجسته برای تولید و صادرات محصولات کشاورزی است. عوامل متعددی از جمله قیمت کالاها، مصرف داخلی و پیشرفت زیرساخت‌ها، رشد اقتصاد برزیل را شکل می‌دهند.

ایتالیا یکی از بزرگترین اقتصادهای اروپاست. طبق گزارش صندوق بین‌المللی پول، تولید ناخالص داخلی این کشور ۲.۱۹ تریلیون دلار در سال ۲۰۲۳ بود. همچنین پیش‌بینی شده است که تولید ناخالص داخلی واقعی ایتالیا ۰.۷ درصد در سال ۲۰۲۴ رشد کند و ۲.۲۸۰ میلیارد دلار رسیده است. ایتالیا به عنوان سومین اقتصاد بزرگ اتحادیه اروپا دارای یک بازار بسیار توسعه یافته است.

پیش‌بینی می‌شود فرانسه در سال ۲۰۲۳ تولید ناخالص داخلی ۲۹۲۰ میلیارد دلاری داشته باشد و در سال ۲۰۲۴ به میزان ۳,۱۸۲ میلیارد دلاراست. اقتصاد فرانسه با تنوع مشخص می‌شود و بر صنایعی مانند هوافضا، گردشگری، کالاهای لوکس و کشاورزی تأکید دارد. فرانسه به دلیل سیستم رفاه اجتماعی قوی، زیرساخت‌های توسعه یافته و سرمایه‌گذاری قابل‌توجه در تحقیق و توسعه مشهور است.

طبق گزارش صندوق بین‌المللی پول، تولید ناخالص داخلی بریتانیا ۳.۳۳ تریلیون دلار در سال ۲۰۲۳ بود و تولید ناخالص داخلی این کشور ۴۸۹۱۰ دلار بود و در سال ۲۰۲۴ به میزان ۳,۵۹۲ میلیارد دلاراست. پایتخت لندن به عنوان یک مرکز مالی جهانی عمل می‌کند. اقتصاد بریتانیا ترکیبی از بخش‌های خدمات، تولید، مالی و خلاق است. لندن به عنوان یک مرکز مالی در سراسر جهان عمل می‌کند و سرمایه گذاری‌های خارجی را جذب می‌کند.

هند با رتبه بندی تولید ناخالص داخلی، پنجمین اقتصاد بزرگ جهان است. همچنین پیش‌بینی می‌شود که تا سال ۲۰۴۷ به کشوری توسعه‌یافته تبدیل شود. بر اساس گزارش صندوق بین‌المللی پول، تولید ناخالص داخلی هند ۳.۷۳ تریلیون دلار در سال ۲۰۲۳ بود و ۴,۱۱۲ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۴ است.

هند در رتبه‌بندی تولید ناخالص داخلی جهان در سال ۲۰۲۴ در رتبه پنجم قرار دارد. اقتصاد هند دارای تنوع و رشد سریع است که توسط بخش‌های کلیدی مانند فناوری اطلاعات، خدمات، کشاورزی و تولید تقویت می‌شود. این کشور از بازار داخلی گسترده خود، نیروی کار جوان و ماهر از نظر فناوری و طبقه متوسط در حال گسترش خود سرمایه‌گذاری می‌کند.

ژاپن به عنوان یکی از ۲۵ اقتصاد بزرگ در جهان قرار دارد. بر اساس گزارش صندوق بین المللی پول، تولید ناخالص داخلی این کشور ۴.۲۳ تریلیون دلار در سال ۲۰۲۳ بوده است و در سال ۲۰۲۴ به ۴,۲۹۱ میلیارد دلاراست. اقتصاد برجسته ژاپن با فناوری پیشرفته، قدرت تولید و صنعت خدمات متمایز است. بخش‌های برجسته شامل خودرو، الکترونیک، ماشین‌آلات و حوزه‌های مالی است.

بر اساس گزارش صندوق بین‌المللی پول، تولید ناخالص داخلی آلمان ۴.۴۳ تریلیون دلار در سال ۲۰۲۳ بود و در سال ۲۰۲۴ به میزان ۴,۷۳۰ میلیارد دلار است. اقتصاد ملی بر صادرات متمرکز است و بر نیروی کار کارآمد خود بنا می‌شود. اقتصاد آلمان به شدت بر صادرات متمرکز است و به دلیل دقت خود در بخش‌های مهندسی، خودروسازی، شیمیایی و داروسازی مشهور است. این کشور از نیروی کار ماهر، ابتکارات تحقیق و توسعه قوی، و تعهد آشکار به پرورش نوآوری بهره می‌برد.

طبق گزارش یاهو، دومین اقتصاد بزرگ جهان چین است. طبق گزارش صندوق بین‌المللی پول، تولید ناخالص داخلی این کشور ۱۷.۷ تریلیون دلار در سال ۲۰۲۳ بود. پیش‌بینی می‌شود تولید ناخالص داخلی واقعی چین در سال ۲۰۲۴ به میزان ۴.۶ درصد رشد کند و به ۱۸,۵۶۶ میلیارد دلار برسد. چین شاهد رشد قابل‌توجهی در پیشرفت اقتصادی خود بوده است و از رتبه چهارم در سال ۱۹۶۰ به رتبه دوم در سال ۲۰۲۳ رسیده است. اقتصاد چین عمدتاً به تولید، صادرات و سرمایه‌گذاری وابسته است.

ایالات‌متحده توانسته است جایگاه خود را به عنوان اقتصاد پیشرو جهانی حفظ کند. طبق گزارش صندوق بین‌المللی پول، تولید ناخالص داخلی ایالات متحده ۲۶.۹۵ تریلیون دلار در سال ۲۰۲۳ بود و در سال ۲۰۲۴ به میزان ۲۷,۹۷۴ میلیارد دلاراست.

بر اساس گزارش فوربس، ۱۰ کشور فقیر جهان از نظر تولید ناخالص داخلی شامل سودان جنوبی، بوروندی، جمهوری آفریقای مرکزی، سومالی، کنگو، موزامبیک، نیجر، مالاوی، چادو لیبریاست.

منبع : ایسنا 

 «سارباناندا سونوال» وزیر بنادر و کشتیرانی و آبراهه‌های هند در صدر یک هیات بلندپایه به منظور دیدار و گفت‌وگو با مقامات ایرانی وارد تهران شد و در فرودگاه مورد استقبال علی اکبر صفایی معاون وزیر راه و شهرسازی و مدیرعامل سازمان بنادر و دریانوردی قرار گرفت.

«سارباناندا سونوال» وزیر بنادر و کشتیرانی و آبراهه‌های هند را در این سفر، برخی مدیران بنادر این کشور از جمله سونیل موکوندان مدیرعامل شرکت IPGL همراهی می‌کند.

بازدید از پایانه‌های بندری و تجهیزات و تاسیسات بندر چابهار، نشست مشترک با رستم قاسمی وزیر راه‌وشهرسازی و امضای سند همکاری عملیاتی دو کشور در حوزه‌های حمل‌ونقل و بنادر و دریانوردی و ملاقات با برخی مقامات دولت از مهم‌ترین برنامه‌های وزیر بنادر و کشتیرانی و آبراهه‌های هند در سفر به کشورمان است.

«علی اکبر صفایی» در جریان استقبال از، سارباناندا سونوال ابراز امیدواری کرد که مناسبات دو کشور با توجه به روابط دیرینه در تمام ابعاد از جمله همکاری‌های دریایی و بندری افزایش یابد.

معاون وزیر راه و شهرسازی و مدیرعامل سازمان بنادر و دریانوردی بر وجود زمینه برای مشارکت هند در پروژه‌های مختلف از جمله توسعه بندر چابهار تاکید کرد و اظهار داشت: توسعه بندر چابهار می‌تواند به افزایش همکاری‌های سه جانبه بین ایران، افغانستان و هند کمک کند.

منبع: سازمان بنادر و دریانوردی

مدیرعامل نمایندگی بانک آمریکا در هند، اعلام کرد که صنعت انرژی تجدیدپذیر این کشور می تواند تا سال ۲۰۳۰ بالغ بر ۱۵۰ میلیارد دلار سرمایه گذاری سهام جذب کند.

گائوراو سینگهال، مدیرعامل نمایندگی بانک آمریکا در هند، اعلام کرد که صنعت انرژی تجدیدپذیر این کشور می تواند تا سال 2030 بالغ بر 150 میلیارد دلار سرمایه گذاری سهام جذب کند.

بلومبرگ در گزارشی که به اقدام گروه سافت بانک ژاپن SoftBank Group برای فروش شرکت زیرمجموعه خود در حوزه انرژی تجدیدپذیر به شرکت انرژی سبز آدانی هند Adani Green Energy  به ارزش 3.5 میلیارد دلار اشاره کرد، به نقل از سینگهال گفت که این توافقات همواره شامل "بازیگران" بخش انرژی هند می شود.

آدانی هند اعلام کرده است که این توافق کمک می کند تا زودتر از موعد به هدف سبد انرژی تجدیدپذیر 25 گیگاوات خود برسد.

به گفته بلومبرگ و سینگهال، نکته جالب در مورد این قرارداد این بود که شرکت آدانی در مرحله پایانی به گروه خریداران احتمالی 80 درصدیسهام سافت بانک در شرکت سافت بانک انرژی SB Energy پیوست.

سینگهال در ادامه گفت: با این حال، برتری این شرکت این بود که هندی است و دارایی های آن نزدیک به دارایی های شرکت سافت بانک انرژی بود.

با این حال، دلیل دیگری وجود دارد که سرمایه گذاران آینده در بخش انرژی تجدیدپذیر می خواهند با شرکت های محلی هند همکاری کنند.

سینگهال گفت: برخی از مسائلی که مربوط به برخورد با دولت فدرال (هند) می شود را فقط شرکای هندی می توانند حل کنند. سرمایه گذاران خارجی نمی توانند آن ارتباط را به تنهایی برقرار کنند.

بر اساس این گزارش، ظرفیت بخش انرژی تجدیدپذیر هند در دهه گذشته بسیار افزایش یافته است و از کمتر از 20 گیگاوات در مزارع خورشیدی به بیش از 96 گیگاوات انرژی خورشیدی، بادی، زیست توده و نیروگاه های آبی کوچک رسیده است.

با احتساب نیروگاه های برق آبی، ظرفیت بخش تجدیدپذیر این کشور 142 گیگاوات یا 37 درصد از کل ظرفیت تولید برق هند می شود.

در عین حال، هند 9 درصد از تقاضای برق بازارهای نوظهور و تا 20 درصد از تقاضای مورد انتظار را به خود اختصاص داده است.

منبع: تسنیم 

بررسی وضعیت صادرات در فروردین 1401 نسبت به مدت مشابه آن در سال 1400 نشان می‌دهد که صادرات ایران به 15 کشور همسایه به علاوه هند و چین طی این مدت نسبت به مدت مشابه سال قبل آن 26 درصد رشد داشته است.

یکی از اهداف دولت سیزدهم توسعه روابط تجاری بر کشورهای همسایه به علاوه هند و چین است. 

در این‌باره، علیرضا پیمان پاک، رئیس سازمان توسعه تجارت ایران، می‌گوید: سال‌های گذشته یک سری اقدامات و فعالیت‌هایی صورت گرفته بود و در حال حاضر رئیس‌جمهور هدف‌گذاری کرده است تا بتوانیم در ۴ سال آینده حداقل ۳۵ میلیارد دلار افزایش صادرات غیرنفتی داشته باشیم و با این هدف‌گذاری باید سیاست‌گذاری‌ها و اقدامات را منطبق کنیم.

به گفته رئیس‌کل سازمان توسعه تجارت ایران‌ مطالعات سازمان توسعه تجارت نشان می‌دهد که از کشورهای همسایه به‌ علاوه چین و هند حداقل ۱۰۰ میلیارد دلار می‌توانیم کسب درآمد کنیم،  این بازارها را می‌شود در اختیار گرفت فقط باید تسهیل صورت گیرد و دولت نیز کارشکنی نکرده و موانعی برای تاجر و صادرکننده ایجاد نکند.

* آل اسحا‌ق: ایران ظرفیت 1200 میلیارد دلاری تجارت در کشورهای همسایه اطراف دارد

بنابراین گزارش درباره ظرفیت تجاری کشورهای همسایه نیز یحیی آل اسحاق، رئیس اتاق بازرگانی ایران و عراق، گفته است: با توجه به موقعیت منطقه‌ای ژئوپلتیک ما و همسایه بودن با 15 کشور یک ظرفیت 1200 میلیارد دلاری تجارت سالانه در کشورهای همسایه اطراف وجود دارد که طبق مطالعات انجام شده، ما از این ظرفیت صادرات و واردات تعامل 1200 میلیارد دلاری چیزی حدود 200 تا 300 میلیون دلار می‌توانیم سهم داشته باشیم اما در زمان حال چیزی حدود 20 تا 30 میلیارد دلار است.

* تجارت غیرنفتی کشور در چهار ماه نخست امسال 22 درصد رشد داشت

براساس آمار رسمی منتشر شده از سوی گمرک، شاهد روند مثبتی در تجارت خارجی کشور هستیم به طوری که تجارت غیرنفتی کشور در چهار ماه نخست امسال با 46 میلیون و 815 هزار تن کالا به ارزش 34 میلیارد و 480 میلیون دلار رسید که نسبت به مدت مشابه سال گذشته 22 درصد رشد داشته است. 

* ارزش صادرات ایران در یک ماهه اول امسال به کشور امارات 668 میلیون دلار

با توجه به اهمیت تجارت با کشورهای همسایه به بررسی وضعیت صادرات به 15 کشور همسایه پرداختیم که براساس گزارش سازمان توسعه تجارت که از  داده‌های گمرک جمهوری اسلامی ایران تهیه شده حاکی از آن است که در فروردین ماه 1401 بیشترین میزان صادرات در بین کشورهای همسایه به امارات، عراق، ترکیه، افغانستان و پاکستان بوده است. 

ارزش صادرات در یک ماهه اول امسال به کشور امارات 668 میلیون دلار بوده که در مقایسه با صادرات 360 میلیون دلاری به این کشور در یک ماهه سال گذشته، صادرات به این کشور 86 درصد رشد داشته است. 

اما صادرات به عراق در یک ماهه ابتدای امسال و در مقایسه با سال گذشته 2 درصد کاهش داشته است به این ترتیب که ارزش صادرات به عراق در یک ماهه ابتدای امسال‌ 426 میلیون دلار بوده است در حالی که ارزش صادرات به عراق در یک ماهه فروردین سال گذشته 437 میلیون دلار بوده است. 

* جزئیات ارقام صادراتی به کشورهای همسایه

 صادرات به ترکیه در یک ماهه نخست امسال نسبت به مدت مشابه سال گذشته 98 درصد رشد داشته به طوری که صادرات به ترکیه از 182 میلیون دلار در فروردین ماه گذشته به 361 میلیون دلار در فروردین ماه سال جاری رسیده است. 

صادرات به افغانستان در یک ماهه اول امسال 108 میلیون دلار و به پاکستان 82 میلیون دلار بوده است. 

* جمع صادرات در یک ماه نخست امسال به چین و هند 1 میلیارد و 393 میلیون دلار‌

به غیر از کشورهای همسایه، چین و هند نیز از جمله کشورهای مهم صادراتی ایران به شمار می‌رود. 

صادرات ایران به چین در یک ماه نخست امسال یک میلیارد و 291 میلیون دلار و در یک ماه نخست سال 1400 در مجموع 999 میلیون دلار بوده که به این اساس صادرات به این کشور به لحاظ ارزشی 29 درصد رشد داشته است. 

اما صادرات به هند 18 درصد کاهش داشته است یعنی صادرات ایران به این کشور از 124 میلیون دلار در یک ماه نخست سال گذشته به 102 میلیون دلار در فروردین ماه امسال رسیده است.

در مجموع میزان صادرات کشور در یک ماه نخست امسال به 15 کشور همسایه به ارزش یک میلیارد و 291 میلیون دلار بوده است که در مقایسه با صادرات یک میلیارد و 426 میلیون دلاری به 15 کشور همسایه در ماه نخست سال گذشته صادرات 28 درصد رشد داشته است. 

جمع صادرات در یک ماه نخست امسال به چین و هند به ارزش یک میلیارد و 393 میلیون دلار بوده است و جمع صادرات به 15 کشور همسایه به علاوه هند و چین در فروردین ماه امسال 3 میلیارد و 220 میلیون دلار بوده است.

طبق گزارش‌ها جمع کل صادرات کشور در نخستین ماه سال یعنی فروردین 3 میلیارد و 699 میلیون دلار بوده که در مقایسه با صادرات 2 میلیارد و 969 میلیون دلاری در سال گذشته صادرات کشور در فروردین ماه امسال نسبت به مدت مشابه سال گذشته 24.6 رشد داشته است. 

نکته ‌ اینکه صادرات به اغلب کشورهای همسایه، چین و هند به لحاظ وزنی در فروردین‌ امسال نسبت به مدت مشابه سال گذشته منفی بوده است. 

منبع: فارس